Van alles en nog wat ........

De tijd vliegt voorbij! Ja ik weet t, erg origineel is ie niet want ik zie wel dat mijn mede missieleden hetzelfde schrijven. Reden temeer om aan te nemen dat het dubbel en dwars waar is.

Zo zijn we met het Nederlandse Contingent naar de Nederlandse ambassadeur geweest. Even kennis met hem gemaakt onder het genot van een bakkie koffie en een koekje. Een erg aardige en gastvrije man die ons iets over het verleden en de huidige ontwikkelingen in Cyprus heeft verteld. En natuurlijk ons bezoek op de gevoelige plaat vastgelegd.

Om meer te leren over de situatie op Cyprus en de bufferzone geeft de UN je ook de mogelijkheid voor familiarisation. Zo ben ik met 2 collega's naar sector 4, Pyla gegaan. By the way, de bufferzone is in 3 sectoren opgedeeld. Sector 1,2 en 4. Ja je leest t goed, t is echt zo. Er is geen sector 3 (meer).

Op t bureau in Pyla werden we door een collega opgewacht die ons meer heeft verteld over de onderwerpen/problemen die momenteel in deze sector spelen. Vervolgens heeft hij ons op een kleine tour meegenomen om de plaatsen (in de BZ) aan te wijzen. Erg mooi en indrukwekkend om te zien. En ik blijf me verbazen over de issues die hier spelen. Automatisch denk ik iedere keer, ja maar... En dan heel gauw; ooh ja, loslaten die Nederlandse gedachtengang. Het is hier Cyprus en hier speelt een heel andere cultuur en geschiedenis. Af en toe hoor ik mijn collega, die op kantoor tegenover mij zit, ook zuchten en steunen en dan moet ik toch wel even glimlachen. Hij zit hier nu enkele maanden langer dan ik en ook hij blijft zich verbazen (en heel af en toe wordt hij toch ook een beetje Toos hopeloos). Ik snap hem helemaal. 1 blik is dan meestal ook voldoende waarna we in lachen uitbarsten. Ach ja, het is de kunst om het in het juiste perspectief te blijven zien.

Afgelopen week een bezoek gebracht aan de directeur van de gevangenis in het Zuiden. Het grootste gedeelte van zijn gevangenis grenst aan de BZ. Hij is van plan een hoop veranderingen uit te voeren en wilde de UN hier vanaf het begin af aan bij betrekken. Hij nodigde me uit voor een lunch in zijn gevangenis om daar verder de plannen te bespreken. Zo gezegd zo gedaan. Nadat de man zijn plannen aan me had uitgelegd hem verzocht om dit ook op papier te zetten en naar het kantoor te sturen. De UN heeft alles "in writing" nodig. Was no problem. Pfiuew. En toen was t tijd voor de lunch....klaargemaakt door de gevangenen! Yippie????!
Allerlei gedachten/scenario's flitsten door mijn hoofd heen toen het eten werd geserveerd. Hmm,.... wat zou ik doen als ik wist dat de directeur kwam eten? ............. !!!!!! STOP!!! En hier maar heeeel snel mee gestopt en "genoten" van mijn lunch. Daarna heeft de directeur nog een tour door zijn gevangenis gegeven waardoor je je gedachten snel kon verzetten.

Alles zit in 1 gevangenis; jeugd, vrouwen en mannen. Wel ieder in een aparte vleugel. Ook hebben ze op het terrein nog een onderkomen voor vrouwen die van huis zijn gevlucht vanwege domestic problems. Vond ik toch wel bijzonder. Na de rondleiding de directeur bedankt voor zijn gastvrijheid en de lunch (dat had u echt niet hoeven doen). Hij vond het zeer geslaagd en we waren van harte welkom. En of we binnenkort weer bij hem wilden komen om de voortgang te bespreken.... natuurlijk onder het genot van een lunch.