Up date

Hi there,

Daar ben ik dan weer. Ik ben er even tussenuit geweest. 1 van de redenen was dat mijn internet er ruim een week uit heeft gelegen. Ik ben 3 dagen bezig geweest om met de helpdesk van de provider in contact te komen. Vaak kreeg ik een bandje te horen: the lines are to busy right now. Please try later. En hop...verbinding verbroken. Na 3 dagen van "geduldig" proberen dan toch eindelijk iemand aan de lijn gekregen. Ja, er waren meerdere adressen in Nicosia die hier last van hadden en daar zou zijn snel mogelijk iets aan gedaan worden. Maar wat er nu precies aan de hand was en wanneer het verholpen zou zijn, daar konden ze me geen antwoord op geven. As soon as possible, ok? Nou ja, ok dan maar. Heb ik een andere keuze. Net toen ik van plan was om een telefonische terreuraanslag richting de provider te plegen werkte mijn internet weer! Halleluja. Ondertussen is mijn moeder met haar partner op het eiland gearriveerd. Ze verblijven bij mij in het appartement. Ik heb een aantal dagen vrij genomen om samen met hen het eiland te ontdekken. Errug leuk.

Ook grappig om te horen dat ze het hier toch nogal heet vinden in de zon en of we aub in de schaduw kunnen lopen. Terwijl ik vrolijk rond loop en nergens last van heb. Acclimatiseren is ongemerkt toch snel gegaan. Sterker nog, ik loop 's avonds vaak al met een lange broek en een truitje met lange mouwen rond omdat ik het toch wel erg frisjes begin te vinden. Dat ligt bij hun toch net iets anders.

Het is ook wel leuk om Cyorus via hun ogen te zien. Hee, blauw blauw, politie, is er iets aan de hand, moeten we aan de kant? Ehm, nee hoor, in Cyprus betekent dit gewoon dat de politie aan het werk is! Als ze geen verlichting voeren dan zijn ze op dat moment buiten dienst.

Ook een klein verschilletje hoor, hoe de politie hier te werk gaat. Zo waren we laatst op pad om naar het strand te gaan (tja, daar kun je hier echt niet onder uit ;-)) Bleken we recht op een parade af te rijden. Weg afgesloten. Geen richting aanwijzing, wegomleidingen of wat dan ook. Nee, gewoon een politie man/vrouw die recht voor je staat en nee knikt. De weg vervolgens aan ze vragen is ook grappig. Nadat je ze beleefd hebt aangesproken, vriendelijk naar ze hebt gelachen (je weet hoe kl... t is om daar op zo'n punt te staan) en vervolgens om de weg vraagt wordt je vrolijk doorverwezen naar de collega enkele meters verderop. Ask him, he knows. Aah, fijn. Vol goede moed naar de volgende collega gereden. Ja, je voelt hem al aankomen, ook daar weer hetzelfde antwoord: Ask my collegue further down, he knows. Mijn glimlach werd al iets meer krampachtig, maar goed, toch maar weer doorgereden en het nog maar eens gevraagd. Nou, bij collega nr. 5 kreeg ik uiteindelijk wat vage aanwijzingen. Ken je dat koffietentje daar? Nou, daar ga je dan links af en dan weer rechts en dan moet je er zo ongeveer wel komen. Ja...dankjewel, denk ik?! Enfin, na wat ronddwalen, in (1 van de zeldzame) files te hebben gestaan uiteindelijk dan toch de weg weer gevonden. En ach, hebben we toch ook weer kleine dorpjes ontdekt waarvan we het bestaan niet afwisten.